Nýlistasafnið býður ykkur hjartanlega velkomin á sýninguna Tvívængja / Abreast eftir myndlistarmanninn Unndór Egil Jónsson, laugardaginn 28. febrúar frá klukkan 16:00-18:00.
Ég var seinn að læra að lesa. Móðir mín sagði að besta leiðin til að læra væri að halda áfram að lesa, reyna að lesa eins mikið og ég gat. Hún lét mig lesa Morgunblaðið. Þar hafði ég mestan áhuga á íþróttum og vísindum. Íþróttasíðurnar þóttu mér auðveldar að skilja þar sem ég var sjálfur í íþróttum. Í vísindagreinunum las ég um allskyns nýjar uppfinningar og uppgötvanir. Það hafði jákvæð áhrif á mig og gaf mér tilfinningu um framþróun. Að heimurinn væri að færast til betri vegar. Fara úr myrkri í átt að ljósi.
Einn daginn las ég um hóp vísindamanna sem voru að vinna við útreikninga á ferðum loftsteins. Þeir höfðu reiknað út að árið 2017 myndi þessi stóri loftsteinn koma inn í lofthjúp jarðar og skella á jörðina. Áhrifin yrðu svo mikil að flest allt líf á jörðinni mundi þurrkast út. Líkt og kenningin um hvarf risaeðlanna, bara stærra ef eitthvað. Í fyrstu hafði ég ekki svo miklar áhyggjur af þessu, árið var 1986 og 2017 var fremur framúrstefnuleg tala fyrir ungan dreng sem leið eins og fáir dagar tækju heila eilífð að líða. En síðar sama dag, þegar ég reiknaði út hversu gamall ég yrði árið í 2017, komst ég að því að ég yrði 39 ára. Aðeins eldri en faðir minn var á þeim tíma.
Ég fór að hugsa um líf mitt og framtíð mína. Meðalaldur karlmanna er í kringum 80 ár, en ég mun aðeins ná helming af því og ég var nú þegar búin með 8 ár af þessum 39. Ég þurfti virkilega að nota tíma minn vel og reyna að fá sem mest út úr honum. Áður vildi ég verða atvinnumaður í körfubolta en nú var ég ekki lengur viss, þar sem ég mundi deyja skömmu eftir að ferli mínum lyki. Þá ætti líf mitt sér aðalega stað í körfuboltaleik. En lífið er svo miklu meira en það. Mig hafði alltaf langað til að ferðast eins og mamma gerði. Hún ferðaðist til Indlands og sagði mér sögur frá þeirri ferð. En hvers vegna ætti ég að ferðast, fara í burtu frá fjölskyldu minni og vinum aðeins til þess að koma aftur og deyja? Hvað um menntun? Foreldrar mínir vildu að ég menntaði mig. En það virtist tilgangslaust. Hvers vegna að eyða öllum þessum tíma í skóla? Vinna virtist enn tilgangslausari. Og hver færi að eignast börn? Allt varð svo tilgangslaust. Til hvers að hlýða reglum? Hvers vegna að gera skyldur sínar? Heimurinn mundi enda engu að síður.
Daginn eftir las ég í blaðinu að vísindamennirnir hefðu endurreiknað fyrri niðurstöðu og komist að því að þær væru rangar. Nýjustu útreikningar þeirra staðfestu að loftsteinninn mundi svífa framhjá jörðinni og valda íbúum hennar engum skaða.
U.E.J.
Unndór Egill Jónsson er fæddur árið 1978 og býr og starfar í Reykjavík. Hann hlaut BA-gráðu frá Listaháskóla Íslands árið 2008 og mastersgráðu frá Valand School of Art í Svíðþjóð árið 2011. Unndór hefur á undaförnum árum sýnt jöfnum höndum á Íslandi og erlendis, þar á meðal Momentum Design í Moss, Blokk, Göteborg Konsthall, Listasafni Así, Hafnarborg og Galleri Pictura.
Hugmyndafræði og viðfangsefni Unndórs hverfast um hið óumflýjanlega samneyti manns við náttúru, nokkuð sem hefur verið mörgum listamönnum hugleikið í gegnum tíðina. Verk Unndórs varpa ljósi á og upphefja hið agnarsmáa (nánast ómerkilega) og leiða þannig huga áhorfandans að máltækinu ,,margt smátt gerir eitt stórt” og að hver einstaklingur sé fær um að leggja sitt af mörkum til náttúrunnar. Jafnvel þó það sé agnarsmátt. Með þessu fylla verk listamannsins brjóst manns von um að eins manns-endurvinnsla geri gagn og að nægjusemi og sjálfbærni séu raunsæ einstaklingsmarkmið.
– Rakel McMahon
Sýningin er í verkefnarými safnsins að Völvufelli 13-21, Breiðholti og hluti af Hringhiminn / Cyclorama sýningarröðinni sem er í umsjón stjórnar Nýló.