Þegar sýningarstjórar heimsækja safngeymslurnar í þeim tilgangi og skoða verk sem þeir hafa áhuga á að hafa með í sýningu þá eru viðbrögðin stundum: „Ó, er þetta svona?“ Ímyndin sem þau voru með af verkinu í huganum og hvernig það tengist sýningarhugmynd þeirra helst ekki í hendur við upplifun af verkinu í eigin persónu.

En hvað með öll þessi verk? Sum þeirra eru alveg frábær en fá aldrei að fara lengra en úr geymslunni inn í millirými og til baka. Ýmist vegna stærðar, því verkið er minna eða stærra en fólk hafði ímyndað sér eða þá vegna umstangs til að gera það sýningarhæft, til dæmis innrömmun, forvarsla eða flókinn flutningur. Oft eru þetta líka sömu verkin sem sífellt er beðið um að sjá og valda síðan sýningarstjórum vonbrigðum og er á endanum hafnað. Maður tengist þessum verkum óneitanlega ákveðnum böndum.